İntiharım

Yüzümü dünyanın en çirkin sanat eserine dönüştürdüm. Mide bulandırıcı bir estetik haz. Rahatsızlık bulaşıcıdır.

Çukurun aşağıda oluşu bir perspektif yanılgısıdır. Çukurlar hep yukarıdadır. Tırmanmak üzere her seferinde yeni bir çabayla iplere sarılma eylemi, her asılış, çukura bir kez daha yaklaşmak ile sonuçlanır.

Öz-yıkımın nihilist beslemesi. Olmaya dair gösterilen bir direnç. Kelimelere yenilir her seferinde.

Öz-yıkımın, gerçekliğe dair tüm bağların kopuşu, her zamanki şekilde, bir kez daha bittiği yanılgısı. Bitmiyor. Hiç başlamadı. Hiç durmayacak.

Yok oluyoruz! Tükeniyoruz! Sürekli ve sürekli oluyor bu! Hiçbir yere varmayacak bu! Ölüyoruz, öleceğiz ama öldük diyemeyeceğiz! Akkannai! Akkannai!

Fay hattı üzerinde titrek bir cehennemde, gürültücü bir koğuşta, taştan bir yatak. Koğuşun komedisi, karıncalı bir aydınlatma. Parkinsondan muzdarip bir şizofrenin trajik öyküleri.

Sükunetle yaşamadan, karmaşık düşüncelerle mutlu ölmeyi planlamak; veyahut öldükten sonra rahatlamak -en âlâ pesimistin tek umudu her seferinde. Umudun peşinde koşunca anksiyeteye boğulan bir insancık. Ters yüz olan karamsarlık değildi.

Beden, devrimci hareketin bir yan ürününden ibarettir. Devrim? Yaşam. Bir kere bedenlendikten sonra sizi sonsuza kadar yaşatacak bir devrim. Biyolojik vasıta. Terk edilmesi imkansız bir ortak gerçeklik. Rızanız olmaksızın -bana rağmen benim için karar alan bir sapkınlık. Cesedimden gelen kokuyu içine çekip tatlı tatlı gülümseyen, birkaç damla gözyaşı akıtmaya dayanan; Sorumlu olmadığınız tek sözünüz. Yaşam.

Yaratılanların kokuşmuşluğu, tanrının kaldırılmamış cesedinden kaynaklanır. Ölmeyi kendine mümkün kılan tek uluhiyet kendisiydi -öldükten sonra ortada kalacağını hesap edip etmediği bilinmez. Her şeye kadir bir boşluk.

Sonum, amacımı haklı çıkaracak. Yaşamın cumhuriyetinde kavukta bir karşıt-devrimci yaşardı. Sonum, amacımdan ortaya çıkacak. Kasvetli kelimelerde kendi gırtlağımı sıkmak. Sonum, kendini haklı çıkaracak. Yaşam da diğer her devrim gibi kendi karşıt devrimcilerini yetiştirmekte oldukça başarılı.

Her yaşamın bir sonu olduğu fikri, devrimin basit bir mekaniğiydi. Her düşmanın, her ikilemin ortak paydası. Sırf haklı çıkmak için kendimi öldürmeli.

Her sayıklama bir mağlubiyet. Devrime çok geride başladık.

Soğuk, bol yağmurlu, fırtına kopan bir havada yürümek. Çekilen acının beklenen karşılığının alabileceğiniz tek durum.

Düşüncelerin akışı insanın yalnız kalmasını engeller. Hiç kimse yoksa bile, yanımda kendi karanlığım bulunur her zaman. Beni yalnız bırakmayacaklar. Yalnız kalsam daha mı iyi olurdu, bilmiyorum. Yukarı çıkmayı denerken çukurun karanlığına uzanıyorsam aslında, kendimi boşluğa bırakınca yükselmeye başlarım belki. Bilmenin tek bir yolu var. Protesto etmek aciz bir fanatikliktir, sadece hoşnutsuzlukta kavrulmak gerekir. İntihar, gayri memnuniyeti tanıtlamanın mütevazi bir yoludur.

Yeni bir gün, yeni bir başlangıç: Umarım öleceğim güne uyanmışımdır!

Söylemde kaçış vardır ancak söylemden kaçış yoktur. İşte; ben de burada intiharımı söylemleştirmekten başka bir şey yapmıyorum. Olmadan önce çok mutluydum.